Blog Archives

Κρινιώ Νικολάου “Μ’ αρέσει να εξελίσσομαι χωρίς να χάνω την ανθρώπινη πλευρά μου”

Το να προσπαθήσεις να εντάξεις την Κρινιώ Νικολάου σ’ ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος, είναι μάταιο! Με απόλυτα δικό της ύφος, η Κρινιώ αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής, μπαίνοντας με δύναμη στον χώρο, στις αρχές της δεκαετίας του 90.

Η πορεία της στα μουσικά πράγματα αποδεικνύει πως το να κάνεις μια ουσιαστική και μακροχρόνια καριέρα, με συνέχεια και συνέπεια, δεν απαιτεί οπωσδήποτε να έχεις συνεχή τριβή με τα ΜΜΕ ούτε και υπέρμετρη, όσο και ανούσια, προβολή.

Η φωνή της, ο βαθιά εκφραστικός τρόπος στην ερμηνεία της αλλά και η… νεραϊδένια παρουσία της, είναι αδύνατον να μη συγκινήσουν τον ακροατή!

Πρόσφατα η Κρινιώ Νικολάου μάς χάρισε μια σειρά από όμορφα τραγούδια, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο “Κοίτα με απλά”. Με αφορμή την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ύστερα από τριετή διαδικασία, κάναμε μια όμορφη κουβέντα μαζί της, που κλείνει… μ’ ένα παιχνίδι!

Ακολουθήστε την Κρινιώ Νικολάου στο διαδίκτυο

Facebook  YouTube Website

Συνέντευξη στην Αντιγόνη Καριπίδου

Κρινιώ, ανήκεις στους καλλιτέχνες που έχουν ουσιαστική σχέση με τη μουσική. Μακριά απ’ την υπέρμετρη προβολή και το παιχνίδι της δημοσιότητας, επιλέγεις να μιλάς μέσα απ’ τη δουλειά σου.

Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι το να μιλάς μέσα από την τέχνη σου και μέσα από τη δουλειά σου είναι πιο ουσιαστικό και σημαντικό από οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Αλλιώς, είναι πολύ πιθανό να χάσεις εύκολα τον στόχο σου. Βέβαια σ’ αυτό, όπως και στα περισσότερα πράγματα, πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία.

Οι ερμηνευτικές σου δυνατότητες είναι πραγματικά αξιοθαύμαστες. Σ’ έχουμε δει να περνάς από ένα μουσικό είδος σε κάποιο άλλο με χαρακτηριστική ευκολία. Τραγούδησες με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Κώστα Χατζή αλλά και τον Βαγγέλη Γερμανό. Τρεις ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει διαφορετικά μουσικά είδη.

Θα συμπληρώσω και τη συνεργασία μου με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, μια που κι αυτός εκπροσωπεί ακόμα ένα διαφορετικό είδος τραγουδιού από τους προηγούμενους που ανέφερες. Ήταν για μένα μεγάλη εμπειρία να συνεργάζομαι μ’ αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες. Κρατώντας το προσωπικό μου στυλ, αποκόμισα ό,τι καλύτερο μπορούσα να πάρω. Στοιχεία πάνω στο τραγούδι μου αλλά και στη μουσική-συνθετική μου έκφραση.

Δεν τραγουδάς μόνο αλλά γράφεις και μουσική και στίχο. Πρόσφατα μας χάρισες μια σειρά πολύ όμορφων τραγουδιών, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο “Κοίτα με απλά”. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο γι αυτή τη δουλειά σου;

Το άλμπουμ αυτό ολοκληρώθηκε μέσα σε τρία χρόνια. Ξεκίνησε με μία διασκευή μου, του γνωστού τραγουδιού “Υπάρχω”. Ακολούθησαν και τα άλλα τραγούδια γνωστών στιχουργών. Με τα πιο πρόσφατα πέντε τραγούδια, έκανα και την πρώτη απόπειρα να υπογράψω και τον στίχο εκτός από τη μουσική.

Πιστεύεις στη θεωρία των δύο “όχθεων” της μουσικής; Υπάρχει για σένα “καλό” και “κακό” τραγούδι; Το ρωτάω αυτό, επειδή έχουμε ακούσει καλλιτέχνες που ανήκουν στον χώρο του ποιοτικού τραγουδιού να λένε πως δεν πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Έχουμε δει, μάλιστα, και κάποιες συνεργασίες παράταιρες… Ποια είναι η δική σου θέση;

Εγώ θα έλεγα ότι υπάρχουν τραγούδια που αρέσουν και τραγούδια που δεν αρέσουν, ανάλογα με τα ακούσματα του καθενός και τις μουσικές του επιλογές. Όσον αφορά στις συνεργασίες, δεν διαφωνώ στο να μπλέκονται διαφορετικά είδη και στυλ καλλιτεχνών. Αρκεί να μην είναι ,όπως προανέφερες …παράταιρες!

Να πάμε κάποια χρόνια πίσω και να μας πεις για το ξεκίνημά σου. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να μπεις στον χώρο της μουσικής επαγγελματικά; Είχες τη στήριξη που περίμενες;

Θα μπορούσα να πω ότι ήταν αρκετά εύκολο για μένα. Ακριβώς στο ξεκίνημα κιόλας της πορείας μου με επέλεξαν σπουδαίοι καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, ο Γιάννης Σπανός, ο Κώστας Χατζής και λίγο αργότερα ο Δημήτρης Μητροπάνος. Είχα μαζί τους πολύ όμορφες και δημιουργικές συνεργασίες. Μου έδειξαν εμπιστοσύνη κι αυτό για μένα ήταν μια τεράστια παρακαταθήκη για τα επόμενα βήματα μου.

Σήμερα πώς βλέπεις τα πράγματα για τους νέους καλλιτέχνες; Είναι πιο εύκολο να μπει στον χώρο κάποιος; Υπάρχουν, βέβαια, τα τηλεοπτικά talent shows, που δίνουν μια εφήμερη προβολή στα νέα παιδιά. Είναι, όμως, αρκετό αυτό για να κάνει κάποιος καριέρα με συνέχεια και συνέπεια;

Ναι, ακριβώς έτσι… Τα talent shows δίνουν μια τεράστια ευκαιρία στα παιδιά, εφήμερη όμως. Είναι όλα στο παιχνίδι της μουσικής – τηλεοπτικής βιομηχανίας. Κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι για έναν νέο καλλιτέχνη. Από την άλλη, υπάρχει πληθώρα νέων που θέλουν ν’ ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Μέσα από το διαδίκτυο -το οποίο είναι κι αυτό ένα μέσο προβολής αρκετά σημαντικό- μπορούν να δείξουν τη δουλειά τους. Όπως και νά ‘χει, όμως, θέλει πάρα πολλή δουλειά για να βρουν το δρόμο τους.

Ξεκίνησες την καριέρα σου σε μια εποχή που κυκλοφορούσαν ολοκληρωμένα μουσικά άλμπουμς στη φυσική τους μορφή. Σήμερα, με την έξαρση του διαδικτύου αλλά και με τις συνθήκες της πανδημίας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Προσαρμόστηκες εύκολα;

Δε θ’ άλλαζα ποτέ την εποχή με τα cd’s σε φυσική μορφή! Όμως έχουν αλλάξει τα πράγματα αρκετά και μπορώ να πω ότι ναι, προσαρμόστηκα εύκολα. Το διαδίκτυο είναι αναμφισβήτητα ένα μέσο που κάνει πολύ πιο εύκολη την διάδοση και την επικοινωνία της δουλειάς σου!

Σαν άνθρωπος είσαι ρομαντική, αναπολείς το παρελθόν ή ακολουθείς την εποχή και τις νέες συνθήκες;

Ναι, πάντα ήμουν και είμαι! Όμως μ’ αρέσει να βλέπω μπροστά, να εξελίσσομαι χωρίς να χάνω την ανθρώπινή μου πλευρά.

Θα έχουμε την ευκαιρία να σ’ ακούσουμε κάπου ζωντανά;

Αυτό τον καιρό εμφανίζομαι σε έναν πολύ ωραίο χώρο στην Αθήνα, στην Γλυφάδα συγκεκριμένα. Θα υπάρξει και συνέχεια και σε άλλους μουσικούς χώρους! Μου έχει λείψει η επαφή με τον κόσμο όπως πιστεύω και σε πολλούς καλλιτέχνες!

Κρινιώ Νικολάου

… Κι ένα παιχνίδι με κάποιους τίτλους:

“Κοίτα με απλά” …Τι θα ήθελες να βλέπει κάποιος κοιτώντας την Κρινιώ;

Αλήθεια – Αγάπη- Σεβασμό! Είναι από τις πολύ σημαντικές ανθρώπινες αξίες για μένα.

“Μισό φεγγάρι” … Ποια είναι η σκοτεινή και ποια η φωτεινή πλευρά σου;

Η ευθιξία θα έλεγα είναι ένα στοιχείο… σκοτεινό μου!

Νομίζω, απ’ την άλλη, το φωτεινό είναι ότι και να θέλω να κρύψω ένα συναίσθημα δεν τα καταφέρνω!

“Μαζί” … πόση δύναμη έχει για σένα αυτή η λέξη;

Τεράστια! Πιστεύω στο “η ισχύς εν τη ενώσει”! Και τό ‘χω κάνει πράξη στη ζωή μου πολλές φορές, χωρίς να το έχω μετανιώσει ούτε μία!

“Θά ρθω εγώ” … σου αρέσει να τολμάς και να ρισκάρεις;

Ναι, μου αρέσει πολύ! Αλλά δεν το κάνω και εύκολα! Χαχα!

“Όταν το πιστέψεις” … κάνεις θαύματα;

Πιστεύω στα μικρά ανθρώπινα θαύματα όταν η θέληση είναι πάρα πολύ δυνατή!

Θέμος Σκανδάμης: Το τραγούδι είναι μια απόπειρα ενάντια στον χρόνο

Ο Θέμος Σκανδάμης συστήθηκε στο κοινό το 2008, μπαίνοντας στη δισκογραφία με “Μακροβούτι”, τον πρώτο του δίσκο. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, έχει ακόμη αρκετό αέρα στα πνευμόνια του και, όπως δηλώνει ο ίδιος, έμαθε με τον καιρό να τον διαχειρίζεται με περισσότερη σύνεση.

Πρόσφατα ο Θέμος Σκανδάμης μάς έμπασε πάλι στον “παρδαλό κόσμο των τραγουδιών του, όπου συνυπάρχουν όλων των ειδών τα παράξενα πλάσματα”, με τον νέο του δίσκο, έκτο στη σειρά, που έχει τον γενικό τίτλο “Η άνοιξη που θά ‘ρθει”.

Με αφορμή την κυκλοφορία τού δίσκου θέσαμε στον δημιουργό του 11 ερωτήματα. Όσα και τα τραγούδια.

Θέμος Σκανδάμης: Facebook YouTube website

Συνέντευξη στην Αντιγόνη Καριπίδου

Στα τραγούδια του καινούργιου δίσκου, με τον γενικό τίτλο “Η άνοιξη που θά ‘ρθει” συνυπάρχουν και πάλι ο λυρισμός και το χιούμορ, ενίοτε πικρό. Πες μας λίγα πράγματα γι αυτή τη δουλειά σου.

Είναι ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε εν μέσω πανδημίας, λοκντάουν και γενικότερου ζόφου, και έχει πρόθεση παρηγορητική. Βέβαια παρηγορητική πρόθεση έχουν έτσι κι αλλιώς για μένα τα τραγούδια. Πρώτα προς τον εαυτό μου κι έπειτα προς τους άλλους εάν είναι αυτό δυνατόν. Και πολύ με χαροποιεί που από καιρό σε καιρό κάποιος άγνωστος ακροατής επικοινωνεί μαζί μου για να με ευχαριστήσει και να μου επιβεβαιώσει τη λειτουργία τους αυτή. Βέβαια κι εγώ είμαι ευγνώμων προς τον ακροατή γιατί χωρίς αυτόν -ή έστω την ιδέα αυτού- δεν θα μπορούσε να συντελεστεί αυτή η λειτουργία που λέγεται δημιουργία, και που τόσο τη χρειάζομαι.

Πρόκειται για τραγούδια που γράφτηκαν πρόσφατα ή κάποια από αυτά υπήρχαν στο συρτάρι σου και ξαναδουλεύτηκαν;

Πρόκειται ως συνήθως για μία μίξη παλαιού και νέου υλικού. Ένα ή δύο τραγούδια είναι αυτά που συνήθως με το που τα γράφω με τραβάνε απ’ το μανίκι και να τα ηχογραφήσω. Μαζί έρχονται και άλλα απ’ το συρτάρι και άλλα που γράφονται στην πορεία. Ο χρόνος που περιέχεται σε ένα άλμπουμ είναι τελείως διαφορετικός από τον χρόνο όπως τον κατανοούμε ή τον αγνοούμε καθημερινά. Κάτι άλλο συμπυκνώνεται στην χειρονομία ενός δίσκου που συγχρονίζει τους ήχους και τις λέξεις. Έτσι κι αλλιώς, όμως, ένα τραγούδι ή ένα οποιοδήποτε μουσικό έργο είναι μια απόπειρα ενάντια στο χρόνο. Εάν πετύχει δηλαδή μπορεί να είναι πάντα καινούργιο στα αυτιά του ακροατή. Θέλω, δηλαδή, να πω ότι δεν έχει τόσο σημασία το πότε γράφτηκε το κάθε τραγούδι όσο η απόφαση να συμπεριληφθεί σε αυτό το άλμπουμ ετούτη τη χρονική στιγμή.

Παρατηρεί κανείς ότι τα τραγούδια σου γενικά δεν είναι στο συνηθισμένο μοτίβο “κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν”. Δίνουν την αίσθηση πως ο δημιουργός αισθάνεται την ανάγκη ν’ αφηγηθεί ιστορίες.

Μου αρέσουν οι ιστορίες. Άλλοτε τις αφηγούμαι ολόκληρες και άλλοτε φτιάχνω τραγούδια σαν μέρος μιας ιστορίας, που υπονοείται αλλά δεν αποκαλύπτεται ολόκληρη στον ακροατή. Πολλές φορές έχουν κουπλέ – ρεφραίν τα τραγούδια μου αλλά, όπως σωστά παρατήρησες, συχνά όχι. Το ποια μορφή θα πάρει ένα τραγούδι εξαρτάται και από το τι θέλει να πει, σε ποιο πλαίσιο εντάσσεται, πιο δαιμονάκι το κατοικεί. Όπως επίσης και το πόσο μεγάλο ή μικρό είναι ένα τραγούδι, ποιες κλίμακες χρησιμοποιούνται, σε ποιο τονικό ύψος κ.λπ. Μου αρέσει να αφήνω ανοιχτά τα ενδεχόμενα και τελικά να αποφεύγω την ομοιομορφία. Χαίρομαι όταν φαντάζομαι τον κόσμο των τραγουδιών μου σαν ένα κόσμο παρδαλό όπου συνυπάρχουν όλων των ειδών τα παράξενα πλάσματα. Όπως είναι και ο πραγματικός κόσμος δηλαδή, αν τον κοιτάξεις με ειλικρίνεια και αγάπη.

Σκανδάμης Θέμος

Έχεις σπουδάσει θέατρο και συμμετείχες σε θεατρικές παραστάσεις και ως μουσικός και ως ηθοποιός. Υπήρξες, μάλιστα, μέλος της θεατρικής ομάδας “Δρόμος με δέντρα”, η οποία δημιούργησε τον χώρο Τέχνης “Κρατήρας”. Πόσο επηρεάζει η τριβή σου με το θέατρο τη δημιουργία των τραγουδιών σου;

Πολύ. Σίγουρα πάρα πολύ. Η ομάδα “Δρόμος με δέντρα” είναι η ομάδα της Μάρθας Φριντζήλα και του Βασίλη Μαντζούκη. Συμμετείχα σε αυτήν στα πρώτα μου καλλιτεχνικά βήματα και έμαθα πολλά σε σχέση με το θέατρο και το τραγούδι ταυτόχρονα. Οπότε στο μυαλό μου είναι πάντα συνδεδεμένα αυτά τα δύο. Και πολύ χαίρομαι που πλέον τα συνδυάζω και στην πράξη.

Η καθημερινότητα ή ένας κόσμος φανταστικός αποτελούν για σένα την καλύτερη πηγή έμπνευσης;

Η έμπνευση για μένα είναι ακριβώς το σημείο όπου αυτά τα δύο τέμνονται. Και στ’ αλήθεια δεν ξέρω ακριβώς πώς μπορεί κανείς να τα διαχωρίσει πλήρως χωρίς να γίνει η ζωή αφόρητη.

Σκανδάμης Θέμος

Το 2008 μπαίνεις στη δισκογραφία με “Μακροβούτι”. Στον δίσκο δεν υπήρχε ομότιτλο τραγούδι. Να υποθέσω πως ένιωθες να βουτάς σε άγνωστα νερά μ’ εκείνον τον πρώτο σου δίσκο και γι αυτό επέλεξες τον τίτλο;

Περίπου. Ήθελα να δηλώσω όχι τόσο τα άγνωστα νερά – που φυσικά και ήταν – όσο τη χαρά και τον ενθουσιασμό της τόλμης του άλματος, καθώς και την πρόθεσή μου να μείνω κάτω απ’ το βυθό, δηλαδή μέσα στο χώρο του τραγουδιού και της τέχνης, μέχρι την τελευταία μου ανάσα.

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, πού σ’ έβγαλε εκείνο το μακροβούτι; Τι έχει αλλάξει τόσο στον χώρο όσο και σ’ εσένα τον ίδιο σαν δημιουργό αλλά και σαν άνθρωπο;

Ανακάλυψα ότι δεν είμαι όσο άθλιος φοβόμουν, αλλά ούτε και όσο υπέροχος ήλπιζα. Η τριβή φέρνει φθορά και η φθορά λειαίνει. Η προσπάθεια είναι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη αυτή για να φτιάξεις κάτι ωραίο από τον εαυτό σου. Ταυτόχρονα ο χώρος όσο πάει και δυσκολεύει για όλους. Η Ελλάδα κουτρουβαλάει από μνημόνιο σε πανδημία υπό τη διαχείριση -με λίγες εξαιρέσεις- εγκληματικών προσωπικοτήτων. Έχω αέρα στα πνευμόνια ακόμα αρκετό. Τον διαχειρίζομαι με περισσότερη σύνεση, αρετή που παλιότερα υποτιμούσα. Βλέποντας και κάνοντας. Έτσι κι αλλιώς.

Σκανδάμης Θέμος

Ένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν πάρα πολύ μέσα στο 2021, με το κλιπ να έχει γίνει viral, ήταν το “Έχει φύγει το παιδί”. Περίμενες να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία; Γιατί νομίζεις ότι μας άγγιξε τόσο πολύ;

Το καταλάβαινα ότι θα έχει απήχηση, απλά δεν είχα φανταστεί το πόσο. Είχα, δηλαδή, συλλάβει τη φιγούρα του διανομέα σαν πρωταγωνιστή σε μία περίοδο που όλοι κλειστήκαμε στα σπίτια μας και στους έρημους δρόμους κυκλοφορούσαν μόνο ντελιβεράδες. Αισθάνθηκα πως εφόσον μόνον αυτοί κυκλοφορούν στις αρτηρίες της πόλης, η δική τους οπτική έχει αφηγηματική αξία. Ταυτόχρονα θέλησα μέσα από το δικό τους σιχτίρι να πω και το δικό μου. Να μιλήσω και για μια ολόκληρη κοινωνία, που προσδοκά ικανοποίηση με το πάτημα ενός πλήκτρου. Συμβαίνει συχνά μελετώντας τον άλλο να συλλαμβάνεις τον εαυτό σου. Τελικά συνειδητοποίησα ότι έβλεπα μόνον την κορυφή του παγόβουνου, αφού ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ταυτίστηκε με το “Έχει φύγει το παιδί” και με τη φιγούρα του ντελιβερά, ως ενός σκληρά και σε δύσκολες συνθήκες εργαζόμενου.

Από την πορεία σου, ωστόσο, φαίνεται πως δεν σε απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα της εφήμερης επιτυχίας όσο το να καταθέσεις αξιόλογο έργο, που θα μείνει στον χρόνο.

Κάνω ό, τι μπορώ.

Πρόσφατα ο Δημήτρης Μητσοτάκης κυκλοφόρησε το τραγούδι “Πάρε θέση”, καλώντας τους καλλιτέχνες να μιλήσουν και να δράσουν ενάντια στα κακώς κείμενα. Πολλά απ’ τα δικά σου τραγούδια μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως “πολιτικό σχόλιο”, πράγμα που σημαίνει πως προβληματίζεσαι για τα κοινά. Πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη ενός καλλιτέχνη, με δεδομένο ότι έχει προβολή και δημόσιο λόγο;

Τα δικά μου τραγούδια έχουν σχεδόν πάντα λυρική πρόθεση και αφορμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι προέρχονται από ή απευθύνονται σε ένα άτομο απομονωμένο από την κοινωνία ή ότι δεν έχουν πολιτική χρειά ή ότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως σχόλιο. Δεν είναι, ωστόσο, η άμεση στόχευσή τους αυτή. Ταυτόχρονα, στον βαθμό που μου αναλογεί, εκφράζω τις θέσεις μου, ακριβώς επειδή, όπως λες, έχω έστω κι ένα μικρό μερίδιο δημόσιου λόγου. Δεν θεωρώ, ωστόσο, ότι αυτό θα πρέπει να με δεσμεύει καλλιτεχνικά ή να αποτελεί κριτήριο για τις συνθέσεις μου. Έχω τα δικά μου φαντάσματα, στα οποία είμαι πιστός, και τείνω να μην ανταποκρίνομαι καλά σε άλλες προστακτικές, ακόμα και αν αυτές προέρχονται από αξιότιμους συναδέλφους. Πληρώνω και το σχετικό αντίτιμο γι αυτό, βέβαια.

Έντεκα ερωτήσεις, όσα και τα τραγούδια του άλμπουμ “Η άνοιξη που θά ‘ρθει”. Θά ‘ρθει τελικά;

Η άνοιξη έρχεται κάθε χρόνο, αδιαφορώντας για τα δικά μας βαρομετρικά, προγνωστικά και προφητείες.

Νίκος Κωτούλας – Τώρα τί Έγινε

Επιστροφή στο Support Greek Artists παρέα με τον Νίκο Κωτούλα ο οποίος μας παρουσιάζει το τραγούδι του

Γιάννης Μπαϊρακτάρης ΚΑΤΙ

Ένας παλιός μας γνώριμος από τη συμμετοχή του στο project “Support Greek Artists”, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης επανέρχεται στην καθημερινότητά μας με την αναγγελία του νέου του δίσκου.

Γιάννης Μπαϊρακτάρης ΚΑΤΙ

Ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης μετά από τρεις δισκογραφικές δουλειές με το συγκρότημα Liber Animus παρουσιάζει μια εντελώς νέα προσωπική δουλειά σε στίχους και μουσική του ίδιου.

Δώδεκα τραγούδια για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα από την γνωριμία “ει! κοπελιά” μέχρι και τον “επίλογο” καταγράφοντας όλα τα συναισθήματα του ήρωα των τραγουδιών.

Η δουλειά κυκλοφορεί διαδικτυακά με τον τίτλο “ΚΑΤΙ” σε όλες τις πλατφόρμες

( https://johnbairaktaris.hearnow.com/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CE%B9 ) και σε υλική μορφή από τον ίδιο

( https://m.facebook.com/johndbairaktaris?ref=bookmarks ) σε usb stick μη διαγράψιμο. Καλή ακρόαση!

Αχιλλέας Μωραΐτης Σαν Αργοναύτης

Προσωπική δισκογραφία

Αχιλλέας Μωραΐτης

Greek Rock Nights στη Rehub Pub κάθε Παρασκευή στις 21:00

Greek Rock Nights

Ο Φώτης Δούκας της Soundchek πίσω από τα decks της ReHaB Pub διαλέγει παλιές και νέες επιτυχίες της Ελληνικής ροκ σκηνής.

Φυσικά την τιμητική τους θα έχουν και οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο project “Support Greek Artists“.

Μια εκδήλωση στήριξη σε ανερχόμενους καλλιτέχνες.

Βαλαωρίτου 19 546 25 Θεσσαλονίκη

Χρήστος Τσολακίδης Στίχος Αλμυρός

Το Soundcheck Vlog και το Support Greek Artists συναντάει το Χρήστο Τσολακίδη, που μας χαρίζει την πρώτη του δημιουργία και μας μιλάει για την έως τώρα πορεία του, αλλά και το ρόλο της μουσικής στη ζωή του.

Χρήστος Τσολακίδης Στίχος Αλμυρός

Κατάγομαι από τη Μυτιλήνη και ζω στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει να αρμενίζω σε ήχους και χρώματα εγχώρια και μη. Προσπαθώντας πάντα να περιθάλπω με σεβασμό και τρυφερότητα τον κάθε σταθμό του ταξιδιού αυτού. Η τέχνη της Μουσικής και οι σπουδές μου στην Ιατρική αλληλοσυμπληρώνονται στην καθημερινή μου προσπάθεια να κατανοήσω εις βάθος την ίδια τη ζωή. Τόσο ως προς το ρομαντισμό, όσο και ως προς το ρεαλισμό της.

Από την πρώτη κλασική κιθάρα που μου χάρισε ο παππούς μου στα μαθητικά μου χρόνια, μέχρι σήμερα, μετρώ αναρίθμητες στιγμές συντροφιάς με τη μουσική. Είχα τη χαρά και την τύχη να συνεργαστώ και να αναπτύξω φιλίες με καλλιτέχνες, να φιλοξενηθώ σε διάφορους χώρους και, ως εκ τούτου, να φιλοξενήσω κι εγώ με τη σειρά μου όσους συμμερίζονται την αγάπη μου για τη μουσική. Πασχίζω, λοιπόν, μέσα από τον ήχο, να μοιραστώ με όποιον το επιθυμεί, ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μου.

Αυτή την περίοδο βαδίζω σε ένα πιο προσωπικό μονοπάτι, κοινοποιώντας δειλά-δειλά δημιουργίες δικές μου, αλλά και ανθρώπων που με εμπιστεύθηκαν.

Η πρώτη από αυτές πρόκειται για το τραγούδι «Στίχος Αλμυρός».

Ακολουθήστε το Χρήστο Τσολακίδη στα media του:

Facebook: www.facebook.com/christostsolakidismusic

Instagram: www.instagram.com/chris_tsol

Youtube: www.youtube.com/channel/UC5iUBku9q4Gf…

Ioanna Gogos Visit

Μετά από λίγο καιρό το Support Greek Artists επιστρέφει με την Ιωάννα Γκόγκου και