Νέα

Δημήτρης Λιόλιος – Τα πιο κρυφά σου φύλλα

«…Λες κι όλα κρύφτηκαν

μες στην καινούργια τους εικόνα

που όσο και να ψάχνεις εκεί μέσα

ποτέ δεν θα σε βρεις…»

Δημήτρης Λιόλιος – Τα πιο κρυφά σου φύλλα

Μια από τις μαγικές ιδιότητες κάποιων τραγουδιών και των στίχων τους

είναι αυτή που ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τον δικό του τρόπο να ταυτιστεί

με αυτό που εξιστορούν ή προσεγγίζουν θεματολογικά.

Με ένα τέτοιο τραγούδι λοιπόν επιστρέφει ξανά ο Δημήτρης Λιόλιος και την μια θαρρείς πως μας μιλάει για έναν δυνατό έρωτα που χάθηκε ενώ την ίδια στιγμή έχεις την έντονη εντύπωση ότι ίσως μιλάει για την καινούργια αλλόκοτη πραγματικότητα μέσα από την οποία καλούμαστε να χαράξουμε οι άνθρωποι τα νέα μας μοναχικά μονοπάτια…όπως όλα ζωή. ακριβώς μοναχικός είναι ο δρόμος για κάποιον αμέσως μετά από κάθε απώλεια

«…Πως να εξηγήσεις την αγάπη

αν δεν βουλιάξεις μέσα στο χωρίς…»

Το τραγούδι έχει τίτλο «Τα πιο κρυφά σου φύλλα» στο οποίο έχει γράψει ο ίδιος στίχο και μουσική

Κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις διαδικτυακές πλατφόρμες από την Καθρέφτης.

Τα πιο κρυφά σου φύλλα_YouTube Link: https://youtu.be/jdk9z97E7dw

Dimitris Liolios Social

YouTube Official Channel: https://www.youtube.com/user/WindLeod

Facebook Official: https://www.facebook.com/dlioliosofficial/

                                                 Instagram: https://www.instagram.com/dimitris_liolios_official/

Twitter: https://twitter.com/DimitrisLiolios

και τις μοναδικές μουσικές τους. Μια μοναδική blues συναυλία με εκλεκτούς καλεσμένους επί σκηνής έρχεται το Σάββατο 25 Δεκεμβρίου στο Principal Club Theater.

Χριστούγεννα στο Principal με Blues Wire

Πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα, μια γιορτή για τα 38 χρόνια τους, μια μεγάλη μουσική διαδρομή, ένα ταξίδι που θα μας πάρει από τις κρύες νύχτες των Χριστουγέννων μακριά στις υγρές, ζεστές νύχτες… κάπου βαθιά στις όχθες του Mississippi! Tο συγκρότημα με το παράσημο της «καλύτερης blues μπάντας στην Ευρώπη» έρχεται on stage για να κάνει αυτά τα Χριστούγεννα ξεχωριστά και μαγικά.

Blues Wire: Ηλίας Ζάικος – κιθάρα, φωνή / Σωτήρης Ζήσης – μπάσο / Νίκη Γουρζουλίδου – τύμπανα

Μαζί τους θα βρεθούν επί σκηνής οι Νίκος Ντουνούσης και Αλέξης Αποστολάκης, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω και αναπολώντας στιγμές γεμάτες συναισθήματα, μπλουζ ιστορίες, μουσικές που αγαπάμε. O Γιάννης Κανάλης – φυσαρμόνικα, φωνή και o Γιάννης Στανόπουλος – σαξόφωνο… θα δώσουν επίσης τη δική τους ξεχωριστή πινελιά στη βραδιά.

Χριστούγεννα στο Principal με Blues Wire

Για τους Blues Wire!

Πρωτεργάτες του blues στη χώρα μας με πλειάδα διακρίσεων εντός και εκτός των τειχών, με 38 χρόνια πορείας, με πάνω από 10 albums στο ενεργητικό τους, με συνεργασίες με κορυφαία ονόματα του είδους όπως John Hammond, Louisiana Red, Katie Webster, Carey Bell, Dave Kelly, Angela Brown, Larry Garner, Dick Heckstall Smith, Al Copley, Guitar Shorty, Johnny Mars, Dr.Feelgood κ.α.

Δεν λείπουν φυσικά τα opening acts σε Buddy Guy, Albert King, John Mayall, Otis Rush και πολλούς άλλους, καθώς επίσης και οι συμμετοχές σε μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Μιλώντας για τους Blues Wire, ανακαλύπτεις πως πάνω απ’ όλα είναι μια μπάντα βιωματική με θαυμαστή συνέπεια και αφοσίωση, αλλά και μοναδικό ταλέντο που τους επέτρεψε να ξεχωρίσουν και εν τέλει να καθορίσουν τα αγαπημένα τους blues.

«Οι BLUES WIRE είναι το καλύτερο συγκρότημα του είδους στην Ευρώπη. Τους αξίζει ν’ ακουστούν στα μεγαλύτερα ακροατήρια» / KATIE WEBSTER

Νίκος Ντουνούσης

Ο Νίκος Ντουνούσης πρωτοασχολήθηκε με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 70. Με φίλους από το σχολείο ιδρύει το συγκρότημα «GHETTO» που κινείται στο χώρο της καθαρά ανεξάρτητης rock n roll σκηνής. Το 1983-84 συνεργάζεται με τους BLUES GANG και το 1985 γίνεται βασικό τους μέλος. Το 1986 η μπάντα μετονομάζεται σε Blues Wire. Οι Blues Wire θα στηρίξουν για πολλά χρόνια τους δύο βασικούς χώρους ζωντανής μουσικής της Θεσσαλονίκης: το Παραρλάμα ‘86-’90 και τον Μύλο ‘91-‘96. Συνεχίζουν την πορεία τους με μία μεγάλη δισκογραφία, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και συμμετοχή σε Blues Φεστιβάλ της Ευρώπης, έως το 1995, όταν ο Νίκος αποχωρεί, για να συστήσει το προσωπικό τρίο “NICK and the BACKBONE”.

Με το σχήμα αυτό πραγματοποιεί αρκετές επιτυχημένες περιοδείες σε συνεργασία με τον Nick Gravenitis και συνεργάζεται με άλλους καλλιτέχνες του BLUES, όπως o Louisiana Red, ο Johhny Nicolas η Nelly Travis και ο Phill Guy. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 1999 με τίτλο “Cracking Under Pressure” από την Ano Kato Records. Οι μετέπειτα ηχογραφήσεις του από ζωντανές εμφανίσεις η από τα στούντιο κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα. Παράλληλα, οι εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Η δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις δυο αυτές βασικές μπάντες του μπλουζ στην Ελλάδα ,τον έχει αναδείξει ως έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες και πρωτεργάτες του μπλουζ στην χώρα μας, αλλά και στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Αλέξης Αποστολάκης

Ο Αλέξανδρος Αποστολάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη .Άρχισε να παίζει τύμπανα σε ηλικία 13 χρονών και το πρώτο γκρουπ με το οποίο δισκογράφησε ήταν οι Noise Promotion Company. Προσχώρησε στις τάξεις των Blues Wire το 1986,και έπαιξε μαζι τους για 18 χρόνια, ως το 2004. Από το 2014 ως το 2018 επίσης εμφανιζόταν μαζί τους σε μια μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Ήδη από το 1996 άρχισε να συνεργάζεται και να ηχογραφεί και με άλλους καλλιτέχνες και σχήματα, με πιο διαρκή τη συμμετοχή του στο γκρουπ του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που κράτησε για δέκα χρόνια (2001-2010).

Σιγά σιγά, η λίστα των καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάστηκε έγινε τόσο μεγάλη, που μπορεί να θεωρηθεί σχεδόν ένα ”who is who” της ελληνικής μουσικής σκηνής. Έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 50 άλμπουμ με πολλά γκρουπ ή μεμονωμένους τραγουδοποιούς, καθώς επίσης και soundtracks και μουσική για παραστάσεις. Επιπρόσθετα, είναι μέχρι στιγμής ο μόνος Έλληνας ντράμερ που έχει δημιουργήσει (μαζί με την Sonic Ark), μια sampling library με το όνομα ”Loophole” για χρήση σε στούντιο. Το 2021 τον βρίσκει να είναι ντράμερ στους Seahorse – μπαντα που δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον Ασκληπιό Ζαμπέτα, γνωστό από τις ”Τρύπες”),στο κουαρτέτο των αδελφών Ελένης και Σουζάνας Βουγιουκλή,στο Sakis Dovolis trio, στους Kustoms και στους Gumbo Kulapo.

http://www.blueswire.gr/

https://www.facebook.com/BluesWire.page/

Info:

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου

Blues Wire Live & guests

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00

Τιμή εισιτηρίου – προπώληση 8€ @ Viva.gr

Τιμή εισιτηρίου στην είσοδο 10€

Πληροφορίες στο 2310.428088

F/B EVENT: https://www.facebook.com/events/2871251719763972/?ref=newsfeed

www.principalclub.com

www.facebook.com/principalclub

www.twitter.com/principalclub

www.instagram.com/principal_club

* COVID-FREE EVENT

-Eφαρμόζουμε αυστηρά το υγειονομικό πρωτόκολλο που αφορά συναυλίες/θεάματα σε κλειστούς χώρους για την προστασία από τον COVID-19. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο με αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας και πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης.

-100% πληρότητα με θέσεις καθήμενων με δυνατότητα όρθιων θεατών και χορού.

Θοδωρής Καρέλλας “Όταν ξεγυμνώνεις τις αλήθειες έρχεσαι αντιμέτωπος με όσους τις θέλουν κρυμμένες”

Ο Θοδωρής Καρέλλας κλείνει αισίως μια 20ετία στον χώρο της μουσικής, έχοντας απ’ τον πρώτο κιόλας δίσκο του, “Αλήθειες και Μύθοι”, σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του.
Δημιουργικός όσο ποτέ και μαχητικός όσο πάντα, ο Θοδωρής παραχώρησε μια χειμαρρώδη συνέντευξη στο Soundcheck Vlog, παίρνοντας θέση για όσα μας αφορούν.
Οι δύσκολες περιστάσεις, άλλωστε, απαιτούν ανθρώπους που έχουν το θάρρος να εκφράσουν τη γνώμη τους και να πάρουν θέση αλλά και να παλέψουν για να έρθουν τα καλύτερα!

Συνέντευξη στην Αντιγόνη Καριπίδου

Θοδωρής Καρέλλας

Θοδωρή, κοντεύεις μια 20ετία στον χώρο, κατά τη διάρκεια της οποίας είχες τη χαρά να συνεργαστείς με πολύ σημαντικούς μουσικούς απ’ τον πρώτο κιόλας προσωπικό σου δίσκο “Αλήθειες και Μύθοι”. Ποιες στιγμές και ποιες συνεργασίες θυμάσαι έντονα; 

Κρύβε χρόνια!

Πράγματι, υπήρξα πολύ τυχερός κι έχω καλούς φίλους από εκείνη την περίοδο μέχρι και σήμερα. Βέβαια, εκείνη την εποχή, λόγω του νεαρού της ηλικίας μου και σε συνδυασμό και με το γεγονός πως ήμουν πολύ ατίθασος, ίσως να μη διαχειρίστηκα σωστά κάποια πράγματα αλλά όλα είναι σχετικά. Πάντως, τώρα είμαστε εδώ που είμαστε και ευχαριστώ – με τη μνήμη μου ξυράφι – τον καθένα που έχει βρεθεί στη ζωή μου, διότι το κάθε τι είναι σημαντικό στη δική μου διαδρομή.

Κάτι που μου έρχεται στο μυαλό τώρα, έτσι για την ιστορία: Πρώτος δίσκος, “Αλήθειες και Μύθοι”. Ηχογραφούσαμε το “Σεργιάνι” ένα τραγούδι σε στίχους του πατέρα μου, δική μου σύνθεση κι ενορχήστρωση του Αντώνη Μιτζέλου. Είχε έρθει ο Μίλτος Πασχαλίδης για να κάνουμε το ντουέτο στο τραγούδι. Εκείνη την ημέρα ηχογραφούσε εκεί κι ένας εξαίρετος μουσικός, ο Omar Faruk Tekbilek. Ακούγοντας, λοιπόν, το τραγούδι μας μπήκε μέσα και ρώτησε “Ποιανού είναι αυτό το τραγούδι;” απευθυνόμενος στον Αντώνη, ο οποίος έδειξε προς το μέρος μου, λέγοντας “Του μικρού”. Τότε εκείνος ύψωσε τη φωνή του και είπε “This is manifest, bravo”!

Στον ίδιο δίσκο υπάρχει ένα τραγούδι, για την εισαγωγή του οποίου ο Αντώνης χρειαζόταν έναν μπουζουξή για να παίξει ένα ταξίμι στην εισαγωγή. Ήρθε, λοιπόν, ο Βασίλης Κορακάκης και το έπαιξε πολύ μάχιμα! Πρόσφατα βγήκαμε για καφέ με τον Βασίλη και μου είπε ότι εκείνο ήταν το πρώτο του “στουντιακό μεροκάματο”! Ο Βασίλης Κορακάκης είναι σπουδαίος οργανοπαίχτης και ανερχόμενος συνθέτης. Έχουμε πει, μάλιστα, να κάνουμε ένα ωραίο λαϊκό τραγούδι του με τη φωνή μου!

Μου έχουν μείνει, λοιπόν, πολλές και διάφορες στιγμές και συνεργασίες από εκείνη την πρώτη περίοδο της ζωής μου στη βιομηχανία του τραγουδιού. Κράτησα το τραγούδι αλλά και τους ανθρώπους, όπως φαίνεται…

Θοδωρής Καρέλλας

Από την προσωπική φωτογραφική συλλογή του Θοδωρή Καρέλλα

Πότε κατάλαβες ότι αυτό που θέλεις να κάνεις είναι η μουσική;

Από τη στιγμή που κατάλαβα ότι είναι αδύνατο να κάνω κάποια άλλη δουλειά, κάτι που προσπάθησα αρκετές φορές. Είναι η μόνη “δουλειά” που με κάνει να μην είμαι δυστυχισμένος ή τουλάχιστον να μην είμαι πολύ δυστυχισμένος! Αλλά, πίστεψέ με, μια τέτοια επιλογή έχει και πολύ μεγάλο κόστος! Αξίζει, όμως!

Τα τελευταία χρόνια η μουσική και οι μουσικοί αντιμετωπίζουν προβλήματα, που κάποτε ούτε να φανταστούμε δε μπορούσαμε. Σίγουρα κι εσύ, όπως κι οι περισσότεροι συνάδελφοί σου, έχεις νιώσει τον αντίκτυπο πολύ έντονα. Πώς αντιστέκεσαι;

Τα τελευταία χρόνια ο περισσότερος κόσμος, ανεξάρτητα από τον χώρο της μουσικής, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Απλά ο κλάδος μας πλήττεται πάντα απ’ τους πρώτους και βγαίνει κατά κανόνα τελευταίος απ’ τα δύσκολα γιατί, όπως και να το κάνεις, όταν μπαίνουν στο τραπέζι ζητήματα επιβίωσης πώς να βγει ο κόσμος να διασκεδάσει;

Για να μην αναφερθώ στην ψυχαγωγία, που έχει γίνει πολυτέλεια πια, γιατί ο εξαθλιωμένος δύσκολα κατανοεί πως πρέπει να βαδίσει προς την κατεύθυνση του να καλλιεργηθεί, να προβληματιστεί, να σηκωθεί και ν’ αλλάξει την κατάσταση. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι η μοναδική πραγματική διέξοδος. Τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει στα σαράντα χρόνια μου πάνω στον πλανήτη.

Ναι, η δεκαετής κρίση τσάκισε τα πάντα και τώρα έχουμε μια καινούργια κρίση. Έχω παίξει σε μαγαζί για 15 ευρώ. Το λέω, όμως, με καμάρι γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο έγινα πιο δυνατός σε διάφορα επίπεδα, δεν πρόδωσα τις αξίες μου και τα πιστεύω μου, έμεινα όρθιος και αφοσιωμένος στον δρόμο που επέλεξα και επιλέγω ακόμη. Και με την αλληλεγγύη των δικών μου ανθρώπων, με συλλογικό αγώνα και με δημιουργία, νά ‘μαστε! Μιλάω για τον εαυτό μου χωρίς ν’ ασκώ κριτική σε κανέναν, πολύ περισσότερο όταν τίθενται θέματα επιβίωσης!

Θοδωρής Καρέλλας

Είναι μονόδρομος η μουσική και η αντίσταση μέσω αυτής ή σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;

Για λόγους επιβίωσης οποιοσδήποτε μπορεί να τα παρατήσει, αφήνοντας πίσω, όμως, τα όνειρά του, την αλήθεια του, τους κόπους ολόκληρης ζωής πολλές φορές. Το ερώτημα είναι: θα έπρεπε να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Και δεν το ρωτάω μόνο στον εαυτό μου φιλοσοφικά αλλά και στην κοινωνία: Ποια πρέπει να είναι η πολιτική γύρω απ’ αυτά τα θέματα; Πώς η ίδια η κοινωνία παλεύει για να κρατήσεις όρθιες και ζωντανές τις τέχνες, τον πολιτισμό γενικότερα, που κατ’ εμέ είναι μια ανώτερη διαδικασία μέσα στον κόσμο, εξανθρωπίζει, “μεγαλώνει” τον άνθρωπο; Και ποια είναι η συνειδητότητα της ίδιας της κοινωνίας σε σχέση με τον πολιτισμό γενικότερα;

Έχουμε φτάσει στο σημείο να γινόμαστε γραφικοί. Τραγούδια μιας άλλης εποχής γίνονται διαχρονικά και επίκαιρα. Αυτό απ’ τη μια είναι θετικό και το θέλουμε, γιατί σημαίνει ότι μια τέτοια τέχνη είναι αληθινή κι εκφράζει σε βάθος, είναι και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του λαού μας. Απ’ την άλλη, όμως, μήπως θα έπρεπε να έχουμε ξεπεράσει και κάποια τέτοια φαινόμενα; Η μουσική και το τραγούδι είναι αυτά που με ρωτάς, εκείνα που προανέφερα και χιλιάδες άλλα πράγματα και νοήματα, που δεν θα τα χώραγε ένα ολόκληρο βιβλίο. Είναι και ανάταση, είναι και τρόπος ζωής. Πόσες φορές δε συνέβη μόνο από έναν στίχο ενός τραγουδιού να έβγαλες πέρα μια μέρα ή μια βδομάδα; Ή, ακόμη, να έγινε δικό σου σύνθημα που το φυλάς και το έχεις μαζί στη διαδρομή σου; Άλλα, πάλι, τραγούδια δεν έχουν γίνει αφορμή ν’ αλλάξεις ζωή, τον τρόπο που σκέφτεσαι ή να σημαδέψουν μια ανθρώπινη σχέση; Αν ήμουν πλούσιος ή αν είχα εξασφαλισμένη την επιβίωσή μου, θα σταματούσα να παίζω σε μαγαζιά, θα ηχογραφούσα δίσκους και θα τους παρουσίαζα όποτε θα ήμουν έτοιμος. Θα έκανα πολλά, άπειρα πράγματα, που θεωρώ ότι θα είχαν σπουδαίο λόγο ύπαρξης.

Πώς αξιολόγησες την απαγόρευση της μουσικής ως μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας;

Ειδικός δεν είμαι, σε καμία περίπτωση. Μόνο απ’ αυτά που διαβάζω και ενημερώνομαι, αντιλαμβάνομαι και συζητάω, μπορώ να έχω κάποια άποψη. Είναι ζήτημα πολιτικής, βεβαίως, αλλά… τα παιδιά βρίσκονται εκτός πραγματικότητας!

Μπαίνω στο μετρό να πάω στη δουλειά μου και δουλεύω σε ταβέρνα, σε χώρο εστίασης δηλαδή, ως μουσικός. Απ’ τη μια μέσα στο μαγαζί υπάρχουν αποστάσεις (και μεγαλύτερες απ’ ό,τι ορίζουν τα μέτρα) κι από την άλλη μέσα στο μετρό δε μπορώ ν’ αναπνεύσω! Πώς είναι οι σαρδέλες οι παστές; Έτσι είμαστε μέσα στα λεωφορεία και στο μετρό! Και σαν να μη φτάνει αυτό, κόβουν τη μουσική και απαγορεύουν και την κυκλοφορία, ως σχεδόν μοναδικό μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Γελάνε και τ’ αγάλματα! Και τελικά, για κάτι που επιβάλλεται από το κράτος δε θα έπρεπε ο πολίτης ν’ αποζημιώνεται; Κι όμως, οι μουσικοί πλέον δεν αποζημιώνονται ούτε γι αυτό! Το μόνο πράγμα, που μπορεί να φέρει ίσως κάποια αποτελέσματα, είναι ο συλλογικός αγώνας, μέσα απ’ το σωματείο μας, π.χ. Ειδικότερα, η αποζημίωση αυτού του ειδικού σκοπού ήταν κατάκτηση των σωματείων μας. Απλά, είναι θλιβερό ν’ αγωνίζεται κάποιος για κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο.

Θοδωρής Καρέλλας

Είσαι έντονα πολιτικοποιημένος κι απ’ τους λίγους καλλιτέχνες που δε διστάζουν να εκφράσουν την άποψή τους και να πάρουν θέση. Το έχεις πληρώσει αυτό κι αν ναι, πώς;

Μα μου το επιβάλλουν οι συνθήκες! Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Ναι, είμαι έντονα πολιτικοποιημένος αλλά πείτε μου, ρε παιδιά, μόνο εγώ (και μερικοί ακόμα) βλέπω την άθλια πραγματικότητα; Είμαι πολιτικοποιημένος αλλά αυτό που θέλω να πω, θέλω κυρίως να το εκφράζω με την τέχνη μου. Το θεωρώ, όμως, αυτονόητο σε θέματα που σχετίζονται με τη ζωή μου και τη ζωή των συνανθρώπων μου να πράττω αναλόγως. Φυσικά και το έχω πληρώσει και το πληρώνω ακόμη.

Όταν κάποιος ξεγυμνώνει τις αλήθειες βρίσκει αντιμέτωπους αυτούς που τις θέλουν κρυμμένες και θαμμένες. Είναι ένα καλοστημένο σύστημα γεμάτο από ανθρώπους με ψεύτικα χαμόγελα, με όνειρα και οράματα εκπτωτικά. Πάντα υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Να σου πω, όμως, ότι η “πληρωμή” πολλές φορές είναι και καλή. Υπάρχει και η ανταμοιβή, που είναι ο σεβασμός, η εκτίμηση απ’ το επαγγελματικό και προσωπικό μου περιβάλλον.

Επιπλέον, κάνοντας τον απολογισμό μου, έχω τη συνείδησή μου πεντακάθαρη! Τελικά, κάποια πράγματα δεν έχουν τιμή παρά μόνο αξία και ως εκ τούτου δύσκολα αγοράζονται ή πουλιούνται.

Τι σε προβληματίζει και σε ανησυχεί και τι σε γεμίζει με αισιοδοξία;

Πάντως δε με προβληματίζει το αν μια ομάδα βάλει γκολ ή πάρει πρωτάθλημα. Ούτε με αφορά πού πήγε ή τι φόρεσε ένα δημόσιο πρόσωπο. Μας θεωρούν ηλίθιους και μας αποχαυνώνουν. Η τηλεόραση έχει καταντήσει σκουπίδι και τρέφει σάπια πρότυπα έτσι ώστε να γινόμαστε απαθείς, αδιάφοροι, απολιτικοποιημένοι, “άδειοι” από οράματα για τη ζωή μας. Σε μια κοινωνία, που ματώνει από παντού, λέω όχι σε οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο υπάνθρωπο.

Με προβληματίζει πολύ το ότι έχουμε γίνει μια κοινωνία φτηνή, με τον καθένα μας να κυκλοφορεί μηχανικά, εμπορικά, χωρίς νόημα μέσα και γύρω μας. Έχουμε χάσει την ουσία σε πολλές περιπτώσεις. Έχουμε γίνει κυνικοί, χάνονται και οι μύθοι, οι ατομικές και κοινωνικές ευαισθησίες. Με προβληματίζει που, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το 40% του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση σε τροφή και καθαρό νερό. Με ανησυχεί που “Ο Σολωμόντας έγραψε τον εθνικό ύμνο”, όπως το είδα σ’ ένα βίντεο στο διαδίκτυο! Αυτό σημαίνει ότι κάθε γενιά, ίσως δε δίνει τη σημασία και το βάρος που θα έπρεπε σε κάποια σημαντικά ζητήματα ή δεν παίρνει τη βοήθεια που θα έπρεπε για να είναι αλλιώς τα πράγματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο αποκόπτεται και από την ιστορία του τόπου της.

Βέβαια, ο νέος άνθρωπος σήμερα χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνον για να ωριμάσει τις ιδέες του, να κατανοήσει το περιβάλλον του, να καταλάβει τον ίδιο του τον εαυτό. Σ’ αυτό το επίπεδο δεν είμαι και νομίζω δεν θα έπρεπε να είμαστε αυστηροί. Και μια που αναφέρθηκα στους νέους, ναι, την ξέρω πολύ καλά τη δυστυχία που βιώνουμε στο σύνολο τόσα χρόνια. Δικαίως οι νέοι άνθρωποι είναι θυμωμένοι, αγριεμένοι. Απλά, αντιλαμβάνομαι ότι αντί να οργανώνονται με όραμα για τη ζωή και το καλό, σε πολλές περιπτώσεις χάνονται σε μικρά κυκλώματα και άγριες συμπεριφορές, χωρίς ουσία και κατευθύνσεις περίεργες είτε ατομικά είτε κοινωνικά. Γίνονται όλο και πιο σύνθετα τα ζητήματα. Μιλάω για το πώς αντιλαμβάνομαι τα πράγματα σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο και ανησυχώ, πάντα ανησυχώ.

Εκείνο, όμως, που με ανησυχεί περισσότερο είναι πως οι καλλιτέχνες δε βγαίνουν να τα πουν. Υπάρχουν μερικοί, αλλά όχι όλοι. Αναρωτιέμαι, αν όχι αυτές οι ανάγκες, τότε ποιες είναι εκείνες που θα έπρεπε να γεννήσουν ανησυχία στον καλλιτέχνη; Είμαστε συνένοχοι όσο σιωπούμε. Καμμιά δικαιολογία!

Με φοβίζει ιδιαίτερα η ανοχή στον φασισμό σ’ όλες του τις μορφές και που, δυστυχώς, τον βιώνουμε καθημερινά μέσα στην κοινωνία με διαφορετικούς τρόπους. Ψάχνω να δω κι εγώ κατά πόσο και πού λειτουργώ έτσι, για να το αντιμετωπίσω. Τρέχουν τα γεγονότα πολύ κι έχουμε φτάσει στο σημείο να μη δίνουμε τη σημασία που χρειάζεται.

Σ’ όλον τον κόσμο βόμβες πάνε κι έρχονται και πέφτουν κι εμείς φτιάχνουμε τα μαλλιά μας να είναι ανέμελα! Άνθρωποι διαχωρίζονται ανάλογα με το χρώμα ή την κοινωνική τους τάξη. Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία για όλο και πιο λίγους. Μια διαστροφή! Τι ρόλο πρέπει να παίξει η τέχνη εκεί; Πάντως, όχι τον ρόλο που παίζουν τα τραγούδια του εμπορίου πια. Υπάρχουν στίχοι που λένε “Είσαι ένα πουτ...” ή “βγάζω λεφτά, γαμ… μουν… και έχω όπλα” κ.λπ. και είναι κοινώς αποδεκτοί. Κι όλα αυτά τα ακούνε παιδιά, χτίζονται συνειδήσεις. Δεν έχω κάτι προσωπικά μ’ αυτά τα παιδιά αλλά αν όλο αυτό γίνεται συνειδητά κι όχι επειδή έχουν χάσει τον δρόμο τους, με φοβίζει.

Είναι ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους. Ο πολιτισμός παίζει ίσως τον σημαντικότερο ρόλο για τη συμπεριφορά μιας κοινωνίας.

Θοδωρής Καρέλλας

Ποιος είναι ο τρόπος που επιλέγεις να επικοινωνείς τη δουλειά σου, δεδομένου πως διαιωνίζεται το πρόβλημα του έμμεσου “αποκλεισμού” πάρα πολλών καλλιτεχνών από τα ΜΜΕ;

Μα καλά, πώς να την επικοινωνήσω; Να ξεκινήσω απ’ το γεγονός ότι η δική μου δουλειά είναι να γράφω τραγούδια, να ενορχηστρώνω, να κάνω πρόβες, να επιλέγω τραγουδιστές και μουσικούς. Να φτιάχνω σχήματα και να κάνω παραστάσεις, να σκέφτομαι τις ιδέες μου και να τις υλοποιώ μέσω της τέχνης του τραγουδιού σε κάποιο στούντιο ή σε μια παράσταση ή συναυλία. Πώς είναι δυνατόν να ξέρω τον τρόπο να το προωθώ όλο αυτό;

Αν ήταν έτσι, θα σπούδαζα κάτι σε σχέση μ’ αυτό. Αν έχω μια έτοιμη δουλειά, πρέπει να βγω να δώσω μια συνέντευξη. Το σκέφτομαι σαν υποχρέωσή μου αυτό. Αλλά το να προσπαθώ να βρω ο ίδιος τους τρόπους για να δημοσιευθεί μια συνέντευξη και πολλές φορές επί πληρωμή, αυτό με ξεπερνάει. Θα μου πείτε, άλλαξε ο κόσμος. Ναι, τα πράγματα εξελίσσονται αλλά αυτό δε σημαίνει πάντα πρόοδο!

Προσπαθώ, λοιπόν, προς το παρόν να προωθώ τη δουλειά μου μέσω της προσωπικής μου σελίδας στο Facebook και απ’ το κανάλι μου στο YouTube. Και στέλνω αυτό το μήνυμα: Κυρίες και κύριοι, ήρθε η ώρα ν’ αναλάβετε ό,τι σας αναλογεί και να διαδώσετε τα μηνύματα νέων καλλιτεχνών, που έχουν λόγο ύπαρξης! Κι ας υπάρχει υπερπληροφόρηση! Ας “ψαχτούμε” περισσότερο. Και κάτι ακόμη: Κάποιοι μπορεί να λένε ότι είμαι το “μαύρο πρόβατο” έτσι όπως συμπεριφέρομαι ή σκέφτομαι.

Μη νομίζετε, όμως, ότι δεν μου αρέσει ο “μύθος”. Μπήκα στον χώρο γιατί ήμουν – κι ευτυχώς είμαι ακόμη – ερωτευμένος με το τραγούδι και τη μουσική. Μου αρέσει και η δημοφιλία και το ωραίο και το “γυαλί”. Μου αρέσει ν’ ακούγονται τα τραγούδια μου απ’ τα ραδιόφωνα, μου αρέσουν και οι δημοφιλείς συνεργασίες. Θέλω, όμως, να μπορώ να εκφράσω και να εκφραστώ μέσα απ’ τη μουσική βιομηχανία ως ο πραγματικός εαυτός μου!

Δε γίνεσαι σπουδαίος, φίλε μου, επειδή γίνεσαι διάσημος! Ούτε ξεχωρίζεις μ’ αυτό από κάποιον, οποιονδήποτε. Τα έργα αν είναι καλά, σπουδαία, αυτά έχουν την πραγματική αξία γιατί μόνο εκείνα, ίσως, μένουν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Αλλιώς θα πεθάνεις μαζί μ’ αυτά ή – ακόμα χειρότερα – όπως συμβαίνει συχνά, τα δημιουργήματά σου θα πεθάνουν πολύ πριν από σένα. Δε βγάζω τον εαυτό μου έξω απ’ όλα αυτά. Είμαι πάντα έτοιμος για την κριτική, στην ουσία των πραγμάτων.

Φαίνεται πως βίωσες την καραντίνα με δημιουργικό τρόπο, μια που μαζί με τον Θωμά Ψήμμα, που έγραψε τους στίχους, μας χαρίσατε ένα εξαιρετικό μουσικό άλμπουμ, τον “Φρέσκο Πηλό”, που κυκλοφόρησε απ’ τον Μετρονόμο.

Ευχαριστούμε πολύ. Μακάρι και το ευρύ κοινό να εκφράσει μια τέτοια άποψη. Ναι, πράγματι υπήρξαμε υπερ-δημιουργικοί, ήταν μια καταπληκτική συγκυρία! Μαζί με τον καλό φίλο πια Θωμά, έχουμε ολοκληρώσει μπορεί και 40 τραγούδια συνολικά, σε διάρκεια μόλις μερικών μηνών.

Πάντως, ο Θωμάς έχει γίνει “μούσος” μου, με εκφράζει πολύ μ’ αυτά που γράφει και ήδη, τολμώ να πω, έχουμε έναν εξαίρετο νέο στιχουργό στον τόπο. Εύχομαι και εις ανώτερα! Και με την ευκαιρία, έτσι για την ιστορία να πω ακόμη ότι σε μια πολύ πρόσφατή μου συνάντηση με τον κ. Φώντα Λάδη, βάζοντάς του ν’ ακούσει 1 – 2 τραγούδια απ’ τον Φρέσκο Πηλό, έδωσε τα ειλικρινή του συγχαρητήρια, τόσο σε ό,τι αφορά στον στίχο όσο και στη μουσική. Και είναι, πιστέψτε με, πολύ αυστηρός κριτής.

Ο Θανάσης Συλιβός, δηλαδή ο Μετρονόμος, που είναι μια πολύ ποιοτική εταιρεία στις μέρες μας και αντέχει και κρατάει ακόμη, αγκάλιασε με αγάπη τον δίσκο και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την καλοσύνη και τη βοήθειά του γενικότερα. Αισθάνομαι στ’ αλήθεια τυχερός, που ο δίσκος κυκλοφόρησε απ’ τον Μετρονόμο.

Φρέσκος Πηλός

Μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο μουσικό έργο, έναν δίσκο με 10 ερμηνευτές και με τα τραγούδια του άλμπουμ να είναι εμπνευσμένα από σημαντικά γεγονότα, που σημάδεψαν την προηγούμενη χρονιά. Προσφέρεται η εποχή μας για τέτοια έργα;

Η εποχή επιβάλλει τέτοια έργα. Αν όχι τώρα, πότε; Το ανέφερα και πιο πριν, οι συνθήκες που επικρατούν καθιστούν σχεδόν αδύνατο να υλοποιηθούν τις περισσότερες φορές τέτοιου είδους δουλειές. Και ακόμη πιο δύσκολο είναι να προωθηθούν αλλά και να παιχτούν ζωντανά. Σκεπτόμενος ότι ένα τέτοιο έργο θα έπρεπε ν’ ανοίγει δρόμους – κι αυτό το λέω επειδή όλοι οι καλλιτέχνες το αγκάλιασαν με χαρά και εκτίμηση – πήρα τηλέφωνο να κλείσω ημερομηνία για να κάνουμε την παρουσίαση σ’ ένα μαγαζί.

Όταν του είπα του ανθρώπου ότι θα είμαστε πάνω-κάτω 25 άτομα, έσκασε στα γέλια και μου είπε ότι είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο! Και δε φταίει ο επιχειρηματίας σ’ αυτή την περίπτωση.

Απ’ την αρχή της δημιουργίας ενός τραγουδιού – πόσω μάλλον ολόκληρου έργου – μέχρι το τέλος μιας παράστασης, πρόκειται για ένα μεγάλο εγχείρημα. Ας πούμε ότι ένας δίσκος αποτελείται από 10 τραγούδια. Κι ότι στο κάθε τραγούδι για να γίνει μια αξιοπρεπής ενορχήστρωση χρειάζονται κατά μέσο όρο 4-5 μουσικά όργανα. Άρα αντίστοιχα και άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πληρωθούν, όπως πρέπει να πληρωθεί και το στούντιο. Ένας μουσικός κατά μέσο όρο θα χρειαστεί 2 ώρες ηχογράφησης και πιο πρι ίσως και άλλες τόσες για πρόβα. Όταν, λοιπόν, τελειώσουν οι ηχογραφήσεις των μουσικών, αναλαμβάνει ο ηχολήπτης, ο οποίος χρειάζεται επίσης πολλές ώρες για να κάνει κάποιες εξειδικευμένες εργασίες, που είναι αναγκαίες. Οι ώρες μετράνε…

Έπειτα, όταν τελειώσει αυτή τη δουλειά, γίνεται η μίξη στο κάθε τραγούδι. Έπειτα πρέπει να γίνει ακρόαση του δίσκου από ηχολήπτη και δημιουργό για να δοθεί το οκ ότι όλα είναι καλά. Έπειτα πρέπει να γίνει μάστερ του δίσκου. Όλη αυτή η διαδικασία είναι χρήματα. Έπειτα χρειάζεται και κάποιος να δημιουργήσει το εικαστικό μέρος. Επίσης, για να βγει ένας δίσκος ως φυσικό προϊόν, χρειάζεται ένα μεγάλο ποσό σε σχέση με τους μισθούς της εποχής, που και αυτό το αναλαμβάνει ο καλλιτέχνης εάν δεν ανήκει σε κάποια εταιρεία. Αλλά και σε εταιρεία να είναι, μόνο ο γνωστός καλλιτέχνης δεν θα πληρώσει το κόστος παραγωγής ίσως.

Με την ευκαιρία να πω πως αν κάποιος θέλει να μπει σε μια εταιρεία, ακόμη κι αν πληρώσει, δεν αρκεί αυτό. Θα πρέπει η εταιρεία να ενδιαφέρεται και να της αρέσει το υλικό του καλλιτέχνη ή ο ίδιος. Εντάξει, εννοείται πως αν έχεις πολλά λεφτά όλοι σου λένε “Περάστε, κύριε” γιατί σ’ αυτή την εποχή όλα έχουν τιμή αλλά ελάχιστα έχουν αξία. Μετά πάλι πρέπει να πληρώσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης έναν άνθρωπο για να του κάνει τις δημόσιες σχέσεις, να του κλείσει συνεντεύξεις κλπ.

Ακόμη και σε σχέση με το μαγαζί, όπου θα προσπαθήσει να κάνει μια παράσταση, πάλι όλα πρέπει να περάσουν απ’ τον καλλιτέχνη. Εκεί τα πράγματα λειτουργούν κάπως έτσι. Θα πρέπει ο καλλιτέχνης να φέρει τον κόσμο του και το μαγαζί παίρνει ένα πρώτο καθαρό ποσό για τα ένσημα των μουσικών, που θα χρησιμοποιήσει ο καλλιτέχνης αλλά και για το κόστος του μαγαζιού συνολικά (ρεύμα, σερβιτόροι κτλ).

Επιπλέον, παίρνει ένα μεγάλο ποσοστό από τα εισιτήρια και την κατανάλωση ποτών και στο τέλος της παράστασης, όσα χρήματα απομείνουν απ’ όλα αυτά, δίνονται στον καλλιτέχνη για να πληρώσει του μουσικούς, ενδεχομένως και κάποιον ηχολήπτη και φωτιστή. Κι αν θέλει να βιντεοσκοπήσει επαγγελματικά κάτι απ’ την παράσταση, θα πρέπει να πληρώσει κι αυτό. Καλώς ήρθατε στον κόσμο των δημιουργών, καλλιτεχνών… Ένα “εύκολο” επάγγελμα. Είναι κι άλλα ακόμα, ναι…

Πραγματικά ένα δύσκολο εγχείρημα, ωστόσο εσείς δεν το βάζετε κάτω. Ο “Φρέσκος Πηλός” ήταν μόνο το πρώτο μέρος, πράγμα που σημαίνει πως περιμένουμε και τη συνέχεια.

Ναι κι ελπίζω μέσα στους επόμενους μήνες να είμαστε έτοιμοι να σας το παρουσιάσουμε και τότε θα χαρώ πολύ να τα πούμε ξανά!

The Speakeasies’ Swing Band

To Swingin‘ Holiday Ball επιστρέφει την Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου για το Χριστουγεννιάτικο Ρεβεγιόν, στο Principal Club Theater.

Πρόκειται για το πιο γιορτινό party που θα μας ταξιδέψει σε άλλες εποχές και τόπους, με τους αγαπημένους μας Speakeasies‘ Swing Band ενισχυμένους με Brass Section και άλλες εκπλήξεις από χορευτικά show και την Dj Penelope. Ετοιμαστείτε για μια βραδιά πιο γιορτινή από ποτέ που θα μας μεταφέρει στις δεκαετίες του ‘40 και του ’50.

The Speakeasies’ Swing Band

Για τους Speakeasies’!

Από το 2010, οι The Speakeasies’ Swing Band, ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και σε φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως στο DIGA DIGA DOO festival στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, στο Royal Jazz Fest του Μπαχρέιν, στο Hep Cat’s Holiday στη Μ.Βρετανία, στο Copenhagen Lindy Exchange στη Δανία, στο Φεστιβάλ Μουσικής και Πολιτισμού του Κολμάρ της Γαλλίας, στο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ του Μπάνσκο στη Βουλγαρία, στο Summer Jamboree στην Ιταλία, κ.ά. Μοιράστηκαν την σκηνή με μεγάλα ονόματα του χώρου όπως οι Parov Stelar, Ray Collins, Cherry Poppin Daddies, Hillbilly Moon Explosion. Μεταξύ όλων, έχουν εμφανιστεί σε ιδιαίτερες εκδηλώσεις, όπως ο γάμος της Χολιγουντιανής ηθοποιού Jessica Chastain.

To 2012 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο ‘Bathtub Gin’ το οποίο πλαισιώθηκε από τα μουσικά βίντεο των ‘Bright Lights Late Nights’ και του βραβευμένου πλέον, από την International Songwriting Competition (ISC), ‘Black Swamp Village’. Το 2015 επανέρχονται με το ‘Land of Plenty’, έναν δίσκο αποτελούμενο από 10 τραγούδια, σε ήχους Swing, Jazz, Blues και Dixieland. Το 2017 συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου με την παράσταση “Homesickness Blues’’ σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και ενορχήστρωση Κώστα Βόμβολου. Το 2019 κυκλοφορούν το single “Walkin‘ Away Blues” και τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια της πανδημίας, κυκλοφορούν τον πλήρη δίσκο “Uproaring Twenties“

www.speakeasies.gr

https://www.facebook.com/speakeasies

Info:

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου

The Speakeasies’ Swing Band Live

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00

Τιμή εισιτηρίου – προπώληση 8€ @ Viva.gr

Τιμή εισιτηρίου στην είσοδο 10€

Πληροφορίες στο 2310.428088

F/B EVENT: https://www.facebook.com/events/503226120813149/?ref=newsfeed

www.principalclub.com

www.facebook.com/principalclub

www.twitter.com/principalclub

www.instagram.com/principal_club

* COVID–FREE EVENT

–Eφαρμόζουμε αυστηρά το υγειονομικό πρωτόκολλο που αφορά συναυλίες/θεάματα σε κλειστούς χώρους για την προστασία από τον COVID-19. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο με αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας και πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης.

-100% πληρότητα με θέσεις καθήμενων με δυνατότητα όρθιων θεατών και χορού.

Ειρήνη Ασημοπούλου & Παντελής Ζλατίντσης στο Crowbar

Ειρήνη Ασημοπούλου & Παντελής Ζλατίντσης στο Crowbar

Συνταγή που κερδίζει δεν την αλλάζεις! Ειρήνη Ασημοπούλου & Παντελής Ζλατίντσης για ακόμα ένα live στο στέκι του Crowbar!

Έντεχνα γυρίσματα και ροκ κουλτούρα συνδυάζονται και φέρνουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα!

Κρατήσεις: 231 024 2199

Καημομπούρια: Του Δημήτρη Καρρά σε μουσική Νίκου Γύρα

«Ένα ρεμπέτικο παραμύθι και τα τραγούδια του»

Καημομπούρια

«Τα ρεμπέτικα είναι μικρά απλά τραγούδια που τραγουδούν απλοί άνθρωποι. Αν και καταρχήν ερωτικά, τα ρεμπέτικα είναι στο βάθος, μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια», Ηλίας Πετρόπουλος.

Δέκα τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Καρρά και σε μουσική Νίκου Γύρα και ένα ορχηστρικό συγκροτούν το soundtrack του ρεμπέτικου παραμυθιού, δια χειρός του Δημήτρη Καρρά στην πρώτη συγγραφική του απόπειρα. Καθώς διαβάζουμε την ιστορία συναντάμε τους στίχους των τραγουδιών που σε απόλυτη αρμονία συμπληρώνουν το κυρίως κείμενο.

Ακούγοντας τα τραγούδια μεταφερόμαστε στην εποχή που γεννήθηκε και ενηλικιώθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι. Οι φωνές, των σύγχρονων πρεσβευτών του είδους, δένουν τόσο με τις μελωδίες του Νίκου Γύρα και ακούγοντας το αποτέλεσμα δημιουργείται η αίσθηση ότι ακούς υλικό εκείνης της εποχής και όχι νέα τραγούδια.

Το ενδιαφέρον εγχείρημα ολοκληρώνεται με τις απαγγελίες κειμένων του Ηλία Πετρόπουλου με την φωνή της ηθοποιού Βίκυς Παπαδοπούλου και του ίδιου του λαογράφου. Αλλά και με το ζωγραφικό / εικαστικό έργο του Λάκη Λαζόπουλου, που έχει απόλυτη θεματική σχέση καθώς ο καμβάς του Λάκη είναι ένα «καπάκι» μπουζουκιού.

Τραγουδούν: Φώτης Βεργόπουλος, Νίκος Γύρας, Γιάννης Διονυσίου, Κώστας Δουμουλιάκας, Ιουλία Καραπατάκη, Ανατολή Μαργιόλα, Θοδωρής Μέρμηγκας, Σοφία Παπάζογλου, Σωτήρης Παπατραγιάννης, Φώτης Σιώτας και ο Παντελής Καναράκης.

Περίληψη: O Κωστής και η Όλγα γνωρίζονται από μικρά παιδιά. Οι πατεράδες τους ασκούν το επάγγελμα του μουσικού. Ο Ζώης, πατέρας του Κωστή και ο Τάσος, πατέρας της Όλγας δουλεύουν με την κομπανία τους στο μαγαζί του Καλλού. Μαζί τους τραγουδάει η Νίκη. Οι τρεις αυτές ζωές ενώνονται και μέσα από επαγγελματικές αλλαγές, ερωτικά μπερδέματα, χωρισμούς, θανάτους και επανασυνδέσεις, διαμορφώνονται οι ανατρεπτικές καταστάσεις της ιστορίας.

Τα «Καημομπούρια» κυκλοφορούν σε πολυσέλιδο βιβλίο & cd από το Ogdoo Music Group και μπορείτε να το παραγγείλετε πρώτοι εδώ: https://bit.ly/Kaimompouria

Τα «Καημομπούρια» βρίσκονται ήδη στις προθήκες των δισκοπωλείων και επιλεγμένων βιβλιοπωλείων. Επίσης κυκλοφορούν ψηφιακά και είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες: https://orcd.co/kaimompouria

Credits:

Στίχοι & Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Καρράς (www.dimitriskarras.gr)

Μουσική & Ενορχήστρωση: Νίκος Γύρας

Ηχογράφηση: Νίκος Γύρας στο All Around Music Studio

Ηχογράφηση , Μίξη, Mastering: Βαγγέλης Καραπέτρος στο Studio Pazl

Aπαγγελία κειμένων του Ηλία Πετρόπουλου: Ηλίας Πετρόπουλος & Βίκυ Παπαδοπούλου

Ευχαριστούμε την Λήδα Πετροπούλου

Επιλογή κειμένων του Ηλία Πετρόπουλου: Στεφανία Καρρά

Εικαστικό: Λάκης Λαζόπουλος

Φωτογράφιση: Ναστάζια Αράπογλου εν ARTE

Ευχαριστούμε την Κατερίνα Κωσταράκου, τον Αλέξη Γεωργούλη και τον  Φώτη Ανδρικόπουλο

Artwork: Δημήτρης Καρράς

Πάνος Βλάχος Ένα τυχαίο γεγονός

Τραγούδι από την παράσταση του Γιάννη Κακλέα «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο

Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Πάνος Βλάχος παρουσιάζει τον προπομπό του ψηφιακού album που θα κυκλοφορήσει σύντομα από το Ogdoo Music Group και θα περιέχει όλα τα τραγούδια που ακούγονται επί σκηνής στην παράσταση του Γιάννη Κακλέα «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού». Το έργο, του αγαπημένου στο ελληνικό κοινό, θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία από Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Γκλόρια και οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 27 Φεβρουαρίου.

Πρωτότυπη μουσική για την παράσταση έχει συνθέσει ο Βάιος Πράπας ο οποίος παρουσιάζεται και στη θεατρική σκηνή, ενώ τους στίχους των τραγουδιών έχει γράψει ο Πάνος Βλάχος, ο οποίος επίσης ερμηνεύει μαζί με τον υπόλοιπο θίασο.

Στο τραγούδι «Ένα τυχαίο γεγονός» τη μουσική υπογράφει ο Πάνος Βλάχος, ενώ τους στίχους μοιράζεται με την ηθοποιό Φωτεινή Αθερίδου.

To τραγούδι εξυπηρετεί πρωταρχικά τις ανάγκες της παράστασης αλλά κάλλιστα μπορεί να σταθεί και μόνο του, με στοιχεία το πικρό του χιούμορ τη διαχρονικότητα της θεματικής του και τη δυναμική ερμηνεία του Πάνου Βλάχου που ενισχύει καταλυτικά η συμμετοχή ως χορωδία του θιάσου της παράστασης.

Η παράσταση «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού ξεχωρίζει για τη δαιμονική ενέργεια, τα τραγούδια, τη ζωντανή μουσική και το καυστικό χιούμορ από μια ομάδα ηθοποιών που παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν διακωμωδώντας βιωματικά το δικό τους σήμερα μέσα από την ιστορία του έργου.

Το τραγούδι «Ένα τυχαίο γεγονός» κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες: https://orcd.co/enatihaiogegonos

«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού»

Θέατρο Γκλόρια

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη – Γιάννης Κακλέας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη

Μουσική σύνθεση: Βάϊος Πράπας

Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος

Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού

Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση

Παραγωγή: Τεχνηχώρος

Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος

Μουσικός επί σκηνής: Βάϊος Πράπας

Ειρήνη Ασημοπούλου & Παντελής Ζλατίντσης Live στο Άλλο Καφενείο

Ειρήνη Ασημοπούλου & Παντελής Ζλατίντσης Live στο Άλλο Καφενείο

Ασταμάτητο το καλλιτεχνικό ντουέτο της Ειρήνης Ασημοπούλου & του Παντελή Ζλατίντση.

Επόμενος σταθμός η Κατερίνη και “Το Άλλο Καφενείο”

Το άλλο…ΚΑΦΕΝΕΙΟ εγκαινιάστηκε στις αρχές του 2002. Έκτοτε, το μικρό αυτό καφέ, με την ιδιαίτερη διακόσμηση και το απόλυτα φιλικό περιβάλλον, αποτέλεσε στέκι πολλών γνωστών και αγνώστων, ατόμων που αγαπούν την καλή μουσική. Live βραδιές στο κλίμα της παρέας, μουσικοί και τραγουδιστές όλοι οι παρόντες. Kάτι που σίγουρα δεν συναντά κανείς συχνά!

Μια τέτοια βραδιά θα προσφέρουν και η Ειρήνη με τον Παντελή σε ένα όμορφο πάντρεμα του έντεχνου και ροκ ρεπερτορίου!

Αθηνών 12, Κατερίνη

Κρατήσεις 2351 027024

Περικλής Κυπραίος Άλμπατρος

Ερμηνεύουν ο Περικλής Κυπραίος και οι καταξιωμένοι ερμηνευτές και τραγουδοποιοί Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Θοδωρής Τρύφωνας και Αργύρης Μπακιρτζής

Περικλής Κυπραίος Άλμπατρος

Ο Περικλής Κυπραίος παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο «Άλμπατρος», σε μουσική δική του και στίχους βασισμένους στο ομώνυμο γνωστό ποίημα του Τσαρλς Μπωντλαίρ.

Το «Άλμπατρος» που ερμηνεύουν ο συνθέτης και οι καταξιωμένοι ερμηνευτές και τραγουδοποιοί Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Θοδωρής Τρύφωνας και Αργύρης Μπακιρτζής, αποτελεί προπομπό του δεύτερου ολοκληρωμένου, ψηφιακού, album του Περικλή Κυπραίου που θα κυκλοφορήσει σύντομα από το Ogdoo Music Group με τη συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών.

Ο αξιόλογος Λαρισαίος τραγουδοποιός Περικλής Κυπραίος που διαμένει στην Πάτρα, μας χαρίζει μια εξαιρετική μελοποίηση του «Άλμπατρος», που ξεχωρίζει για την ατμοσφαιρικότητα και τις εκφραστικές ερμηνείες, που μας μεταφέρουν νοητά στο κατάστρωμα ενός πολυκαιρισμένου καραβιού καταμεσής του ωκεανού. Μοιάζουν οι φωνές να ανήκουν σε βετεράνους ναυτικούς που τραγουδούν συντροφιά για να ξορκίσουν τον φόβο του αγνώστου.

Η ενορχήστρωση του κορυφαίου σολίστα της κιθάρας και συνθέτη Μανόλη Ανδρουλιδάκη συντελεί καθοριστικά στην αρτιότητα του τελικού αποτελέσματος.

Το τραγούδι «Άλμπατρος» κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Ο Περικλής Κυπραίος συνοδεύει το τραγούδι με την εξής αφιέρωση:

«Το τραγούδι «Άλμπατρος» αφιερώνεται στον πολύ καλό φίλο Πάνο Χρυσοστόμου, που έμπρακτα υπερασπίστηκε την πίστη του στο συγκεκριμένο τραγούδι. Τον Ευχαριστώ από καρδιάς.»

Βρείτε το «Άλμπατρος» σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες: https://orcd.co/albatros

Στίχοι:

Πολλές φορές οι ναυτικοί την ώρα να περνάνε

Πιάνουνε τα Άλμπατρος πουλιά, της θάλασσας τρανά

Που ράθυμα σαν σύντροφοι του ταξιδιού ακλουθάνε

Το πλοίο που μες στα βάραθρα γλιστράει τα πικρά.

Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν

Οι βασιλιάδες του ουρανού σκυφτοί κι άχαροι πια

Τα άσπρα μεγάλα τους φτερά τα αφήνουνε να πέσουν

Και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά

Αυτά που είναι τόσο όμορφα τα σύννεφα όταν σκίζουν

Πως είναι τώρα κωμικά κι άσχημα και δειλά

Άλλοι με πίπες αναφτές τα ράμφη τους κεντρίζουν

Κι άλλοι πηδάνε σαν κουτσοί κοροϊδευτικά.

Μ’ αυτούς τους νεφοπρίγκιπες κι ο ποιητής πως μοιάζει

Δεν σκιάζεται τις σαϊτιές, τις θύελλες αψηφά

Μα ξένος μες στον κόσμο αυτό που γύρω του χουγιάζει

Σκοντάφτει απ’ τα γιγάντια του φτερά σαν περπατά.

Credits:

Το τραγούδι «Άλμπατρος» ανήκει στον κύκλο 14 τραγουδιών του Περικλή Κυπραίου. Οι στίχοι είναι του Γάλλου ποιητή Κάρολου Μπωντλαίρ και μελοποιήθηκαν από τον Περικλή Κυπραίο.

Η ενορχήστρωση είναι του Μανόλη Ανδρουλιδάκη.

Έπαιξαν οι μουσικοί:

Μανόλης Ανδρουλιδάκης: Ακουστική Κιθάρα, Πιάνο, Συνθεσάιζερ, Ηλεκτρική Άρπα, Glockenspels

Γιάννης Κώνστας: Μπάσο

Γρήγορης Συντρίδης: Κρουστά

Τάσος Αθανασιάς: Ακορντεόν

Αlejandro Decalle: Περουβιανό κιταρόνε

Περικλής Κυπραίος: Ακουστική Κιθάρα