Συνέντευξη | Χρήστος Κυριαζής

Χρήστος Κυριαζής, ο δεξιοτέχνης των πνευστών, μιλά στη Soundcheck με αφορμή την πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά του. Ο “Baptism”, όπως τιτλοφορείται ο δίσκος, είναι ένα μελωδικό ταξίδι με αφετηρία την Πάτρα του δωδεκάχρονου Χρήστου και προορισμό τον κόλπο του Kattegat, εκεί που βρίσκεται η πόλη των Vikings. Στις ενδιάμεσες στάσεις αυτής της περιπλάνησης συμπεριλαμβάνονται οι αξιόλογες συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες και οι αξέχαστες στιγμές πάνω στη σκηνή, γεμάτες ήχους από διάφορες μεριές του κόσμου. Εκεί, βλέπουμε και ακούμε τον Χρήστος Κυριαζής να ξεδιπλώνει το ταλέντο του• σώμα και πνευστά σμίγουν μέχρι που γίνέται το ένα προέκταση του άλλου.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Καταρχάς να χαιρετήσω όλη την ομάδα της Soundcheck και να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση.
Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε στην 6^η δημοτικού και η αφορμή ήταν ένα κλαρίνο που ήρθε στο σπίτι δια χειρός του πατέρα μου. Το λες και προτροπή από τη μεριά του, οπότε του χρωστάω πάρα πολλά που καταφέρνω και κάνω την τέχνη μου αυτά τα χρόνια. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων με οδήγησε στο μουσικό σχολείο Πατρών για έξι χρόνια όπου εκεί άρχισα να βάζω σε σειρά την επιστήμη της μουσικής και να φύγω από την εμπειρική μελέτη.

Σπούδασες στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του TEI Ηπείρου με σπουδαίους καθηγητές. Υπάρχει κάτι που κρατάς μέχρι και σήμερα ως πυξίδα για τον τρόπο που παίζεις μουσική ή για τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την αξία της;

Το συγκεκριμένο τμήμα ουσιαστικά με δίδαξε πάνω από όλα το πώς να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Να βάλω τις γνώσεις μου σε σειρά, να τις εξελίξω και να να αποκτήσω μεθοδολογία και κριτική σκέψη.
Όσο για τους καθηγητές χρωστάω πάρα πολλά στο Βασίλη Κομματά που με έβαλε στο χώρο του παραδοσιακού σαξοφώνου κάτι που για εμένα ήταν άγνωστο μέχρι τότε.

Αφού πήρες τις απαραίτητες βάσεις στην Ελλάδα συνέχισες τις μουσικές σου σπουδές στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή η επιλογή έγινε γιατί ήθελες να γνωρίσεις σε βάθος την ανατολίτικη μουσική; Ήταν και η αφορμή για να δημιουργηθούν οι Dysanatolia ;

Η αφορμή είναι ακριβώς το αντίστροφο. Ξεκινήσαμε με τους Dysanatolia (Μανόλης Χριστοδούλου κανονάκι και Κων/νος Ζαπάντης κιθάρα) να παίζουμε αυτή τη μουσική ως συμφοιτητές τότε και η ανάγκη να εμβαθύνουμε σε αυτή τη μουσική μας οδήγησε να μετακομίσουμε στην Κων/πολη με το πρόγραμμα Erasmus, όπου εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε και να παίξουμε με μουσικούς που ακούγαμε και μελετούσαμε. Θα μπορούσα να μιλάω για μέρες για αυτήν την εμπειρία, αλλά για να μην πλατίαζω θα πω ότι ήταν μία από τις πιο μαγικές περιόδους της ζωής μου μέχρι στιγμής.

Από την πορεία σου αντιλαμβάνεται κανείς ότι είσαι από τους μουσικούς που απολαμβάνουν να βρίσκονται σε ομάδες και όχι να δουλεύουν κατά μόνας. Οι τρεις σταθερές σου συνεργασίες είναι με τον Βασίλη Ράλλη, τον Λεωνίδα Μπαλάφα και τους Babo Koro. Τι σε συνδέει με τον καθένα ξεχωριστά;

Βρίσκομαι στη μπάντα του Λεωνίδα Μπαλάφα τα τελευταία πέντε χρόνια. Ήταν για εμένα η πρώτη ουσιαστικά μεγάλη μουσική εμπειρία καθώς βρέθηκα να παίζω με έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς αυτής και νιώθω πολύ τυχερός γιαυτό καθώς ήταν η αφορμή να αρχίσω να γράφω τη δική μου μουσική.
Ο Βασίλης Ράλλης είναι από τους πρώτους ανθρώπους που ξεκίνησα να παίζω μουσική σε μικρή ηλικία καθώς μεγαλώσαμε και οι δύο στην Πάτρα. Πάντα τον θυμάμαι δίπλα μου σε κάθε μου βήμα σαν φίλο πάνω από όλα και μετά σαν συνεργάτη. Είναι από τους πιο όμορφους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και συνεπώς αυτό αποτυπώνεται και σε αυτά που γράφει. Ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης που πάντα ανακαλύπτει νέα μονοπάτια και μας συμπαρασύρει.
Οι Bαbo Koro θα έλεγα ότι είναι μία μπάντα που είναι ακριβώς το στοιχείο μου. Πέρα από αυτό, θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι με το που μπήκα σε αυτήν την μπάντα τα παιδιά με αγκάλιασαν με το καλημέρα και καταλάβαμε ότι πέρα από το μουσικό έχουμε κοινή στάση ζωής, που για εμένα είναι η αρχή των πάντων.

Πάμε τώρα στον νέο σου δίσκο. Ποια ανάγκη σου σε οδήγησε στο να μοιραστείς τη δική σου μουσική;

Ανέκαθεν με εξέφραζε να μοιράζομαι με τον κόσμο τα συναισθήματά μου, είτε επί σκηνής με τη βοήθεια του οργάνου μου, είτε με δύο φίλους και έναν καφέ στο χέρι. Αυτό δε μου αρκούσε ,όμως, γιατί πάντα ένιωθα ότι ακόμα δεν είχα πει τίποτα πάνω σε αυτό που έχω επιλέξει να κάνω. Η κυκλοφορία του δίσκου μου θεωρώ ότι με ηρέμησε σε αρκετά μεγάλο βαθμό καθώς ένιωσα ότι έγραψα την εισάγωγή μιας ιστορίας και τώρα αφού έκανα το πρώτο βήμα έχω τον τρόπο να συνεχίσω.

Και το όνομα αυτού…“Baptism” *. Πώς εμπνεύστηκες τον τίτλο;

Πάντα σκέφτομαι τη μουσική με εικόνες και χρώματα. Το Baptism ήρθε σε συνάρτηση με τα ονόματα που υπάρχουν μέσα σε αυτόν αλλά και με το βάπτισμα του πυρός που είναι ουσιαστικά η είσοδος μου στη δισκογραφία.

Σε ποιο μουσικό είδος κατατάσσεις τον δίσκο;

Εthnic cinematic

Οκτώ ορχηστρικά κομμάτια. Γράφτηκαν όλα μαζί ή είναι μια δουλειά κάποιων ετών που έκανε τον κύκλο της, αποφάσισες να τη συγκεντρώσεις και να την παρουσιάσεις;

Γράφτηκαν σε διάστημα ενός χρόνου.

Δεν θα σε ρωτήσω ποιο κομμάτι του δίσκου ξεχωρίζεις. Αλλά αν έπρεπε να επιλέξεις ένα για να παίξεις μπροστά στον Ibrahim Maaluf, ποιο θα ήταν αυτό;

Πήρα τη βοήθεια του κοινού για αυτήν την ερώτηση και θα απαντήσω το Αndrew.

Αγαπάς ιδιαίτερα τη μουσική που δεν συνοδεύεται από στίχο. Είναι ένα είδος που προτιμά το ελληνικό κοινό ή στο εξωτερικό βρίσκει μεγαλύτερη ανταπόκριση;

Θεωρώ ότι είναι αρκετά περιορισμένο το κοινό στην Ελλάδα και αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που να ασχολούνται με αυτό το είδος μουσικής. Όταν δεν υπάρχει ο πομπός, δεν υπάρχει και ο δέκτης. Το ήξερα και πριν ξεκινήσω αυτό, αλλά δεν έχει καμία σημασία να θυσιάσεις τα πιστεύω σου και την αισθητική σου για να αποκτήσεις νούμερα. Βέβαια, υπάρχει και ένα μεγάλο κεφάλαιο στη συζήτηση, αυτό των ΜΜΕ. Η «γεροντολαγνειά» και η συστημική επιλογή αυτών που θα ακουστούν επηρεάζουν τον κόσμο άμεσα. Τα παρατηρώ όλα αυτά και τείνω στη θεωρία του ότι κανένα σύστημα δε θέλει να είσαι βαθύτερα σκεπτόμενος άνθρωπος καθώς ακόμη και ο ένας έχει τη δύναμη «να τους πάρει και να τους σηκώσει». Οπότε καταλήγουμε στην πεπατημένη και στην ανάλαφρη τέχνη που δεν ξυπνάει συνειδήσεις. Στην υγεία μας λοιπόν.

Όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες σκοπεύεις να παρουσιάσεις τον δίσκο σε μία ή και περισσότερες live εμφανίσεις;

Είναι μεγάλη η ανυπομονησία να μοιραστώ τα δικά μου κομμάτια με τον κόσμο. Προφανώς και αυτός είναι ο στόχος μου και το όνειρό μου. Να γυρίσω όλο τον κόσμο παρέα με τους φίλους μου και να παίζουμε μουσική. Να φτάσει η μουσική μου στα αυτιά των ανθρώπων που την αγαπούν και να μου δώσουν το βήμα να γυρίσω κάθε γωνιά της γης και να την παρουσιάσω, όπως επίσης το να μη σταματήσω ποτέ να είμαι δημιουργικός.

Κλείνοντας, ποιους στίχους σιγοτραγουδάς τελευταία;

«Πάμε αδέρφια κι Άγιος ο Θεός, να ανοίξει ο ουρανός να μας πάρει.
Πάμε αδέρφια πρόσω ολοταχώς να γυρίσει ο τροχός να σαλπάρει.» ǀ

 

*Στον “Baptism” συμμετέχουν οι: Νίκος Χριστόπουλος, Κυριάκος Πέτρου, Παντελής Πέτρου, Σπύρος Βρυώνης, Βασίλης Ράλλης, Δημήτρης Κατσίβελος, Γιάννης Καφετζόπουλος , Στέλιος Φραγκούς, Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος, Βαγγέλης Καραπέτρος, Βασίλης Μαράβας, Ραφαήλ Μελετέας

 

Μπορείτε να βρείτε τον δίσκο στο «Ρακούν» (Ασκληπιού 158, Αθήνα)
και διαδικτυακά τον ακούτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Youtube
Spotify

Ακολουθήστε τον Χρήστος Κυριαζής:
Facebook (1): www.facebook.com/ckyriazis1
Facebook (2): www.facebook.com/christooskiriazis
Instagram: www.instagram.com/christoskiriaziss/
Youtube: www.youtube.com/channel/UC57HKlkLhfskmqWDJELoiKQ

Η συνέντευξη έγινε από την Ελπίδα Μηλιώτη